Nei nei nei, hon fåståj nosjk

Eller- gjørr eg det? Eg e litt i tvil. Eg leve visst i mitt eget univers. Og i mitt univers går tio seinare, ikkje barre klokkeslett, men datoane står av og te i ro, heilt te eg kikke på kalenderen igjen. Desverre får detta av og te både økonomiske og andre konsekvenser. Nå ska eg ikkje barre skylda på haugesundsvennene mine, men litt på Italia og. For der gjor det ingenting å komma for seint te toget, for toget gjekk aldri når det skulle uansett. Og innimellom hendte det at det ikkje gjekk i det heile tatt. Og det va ikkje så ille å komma for seint te forelesning (som ein likavel ikkje skjønte altfor masse av, og derfor ikkje gjekk glipp av all verden) fordi den som oftast va i ein bekmørk kinosal, og ingen såg deg. Men av og te kan ting passa seg te i Norge og, som for litt siden når eg sko te gardermoen, kom for seint te ein t-bane, måtte ta neste og flytoget så eg rakk gjekk ikkje. Då fekk eg ein melding om at flyet va ein halv time forsinka. Takk takk, eg hadde ingen bagasje og likavel va det barre 10 minutt te opprinnelig avgang når eg va gjennom sikkerhetskontrollen. Så blei det forsinka igjen. Og skifta gate. 22 Og skifta gate. 16, Og litt forsinka te. Gate, 23.Og litt forsinka te . Og skifta gate. 31 33, 6. Fram og tebake. Og litt forsinka te. Ikkje at det gjor meg nåke, eg hadde god tid. Ved gate 33 satt eg meg ner på ei seterekka der det satt ein mann, nesten på andre enden. Han såg ut te å varr fra midtøsten ein plass. Han satt litt nersunken i setet, med ei blå hua godt trekt ner over hove. Han såg litt arg ut. Men det va boko hans så vekte mest oppmerksomhet. Den holdt han godt opp fra fanget, kanskje han va nærsynt eller langsynt. Tittelen på boko va nåke sånt som "How to talk to one another- 39 good tips that lead to sucsess in relationships" Eg kan ikkje nåke for det, men eg synst det va ganske morsomt. Han såg så djupt konsentrert ut. Det verste va at det kom ein aen fyr, ein høg, spinkel og krøllete (håret altså) afrikanar som satt seg med et sete mellom seg og mannen med boko. Han lente seg veldig udiskre over og snikleste i boko, uten at det djupt konsentrerte og litt sinte ansiktet te den første mannen skifta uttrykk. Haha!! Det va barre ein veldig morsom scene. Og eg har vel lov te å le, siden eg e singel?? Sjøl om det sikkert va ein forskjell på meg og bokmannen, han hadde sikkert inderlig lyst på et forhold. Eg såg ikkje skikkelig navnet på forfattaren, det va litt vanskelig å se, men det såg ut som Evil.... Trist? Tragisk? Det lar eg andre avgjørr. Men trur mannen hadde hatt større lykke om ikkje han sjøl såg så evil ut. Nåke som eg synst e tragisk e min økonomiske fornuft og uhell i uhell og uhell de siste i september, e ikkje te å tenka på, derfor har eg slutta å gjørr nettopp det. Og nå e det oktober, altså september e uansett forbi, fin oktober med høstblader og kald sol, men mest av alt sko eg ønska det va vår på et "kloster" i Italia, barre litt, et øyeblikk følelsen av å slå opp et vindu og så de grønne sprossene. Så slår det imot med sol som har begynt å varma, grønne trer og litt fuglesang, konglelukt. For så å ta på skjørt og singlet eller ein sommarkjole, trakka fra iskaldt murgolv te sandaler og oppsatt hår, ei bok, og det e litt kaldt, barre litt, men solo komme fort. Drømme......