Film, flytting og lånekasseklaging

Tors & fre, lika regnfulle dagar, eg har rydda litt ut i dag ette å ha vore på "senter for komparativ medisin" på Rikshospitalet. Chips & Sri Vraja-Dhama-Mahimamrta II. Regn.

Eg lurte nettopp på ka tid eg sko få lest aviso som eg kjøpte i går, og de to studentavisene og det eine hundebladet eg rappa meg meg fra skulen (det sko nok kastast). Nå, akkurat nå seie du. Det seie ikkje eg. Akkurat i dag, blei eg så kjempetrøtt. Veldig trøtt. Så har eg og då to lange skuledagar og ein larvelagsfest bak meg, og det rett ette ankomst østlandet. Eg hadde aldri trudd eg sko sei detta men OSLO KJÆRE OSLO!!! Snakk om pesete ukontrollert vaffelsteikande dagar eg har hatt. Og eg e temmelig lei av gasskammer og uvanar og masse andre ting. Men eg skulle gjerne ha fått med meg flære filmar enn dei tre eg fekk sett, A game for girls (gioco da ragazze), The sicilian girl (La siciliana ribelle) og Taking Woodstock. Korav de to siste va de beste, den siste kanskje aller best. Og den blei bedre barre fordi at då va eg nettopp gått fra jobb (sjøl om skulle ha vore ferdig 2 1/2 time før) det va siste dag, og eg og gunhild koste oss med min temmelig vellykka fantasi-ismokka. Begge måtte på do på slutten av filmen da men...og me kom ut i ein flokk så sikkert va dobbelt så tett som i mengden på woodstock, og måtte kjempa, virkelig kjempa, oss vei gjennom mengden fram te do (det va i sånne tilfeller ein sko hatt ein paraply tilgjengelig) Det viste seg at denna enorme mengden stod i kø for neste film i edda 1, se opp, nåke animasjonsgreier. Forresten trur eg at eg har sett de mest fascinerande smileholene nåken gong, eg vett ikkje heilt om det va smilehol, eller barre avslutning på leppene eller ein blanding eller ka. Og augene forsterka liksom det heile, akkurat som om heile ansiktet omringa med nydelige krøller sa "denna personen kan ikkje varr nåke aent enn gjennomstrømmande snill og avbalansert" (men òg ein luring) Vidunderet har ein av hovedrollene i woodstockfilmen. Det va så masse andre filmar eg ville se og, eg huske selfølgelig ikkje alle, men iallefall Fortapasc og The imaginarium of doctor Parnassus. Den siste inneholde Heath Ledger og fira, trur eg, andre som overtar hans uferdige rolla (bl.a. Johnny Depp) og ikkje minst Tom Waits som djevel! Det e godt mulig begge dei komme på kino, eg får venta te då, sjøl om det blir litt mær prosjekt å få seg av gårde her i Oslo. Og heller ikkje gratis om ein ska se på det. Det va et par franske eg ville se og, og Looking for Eric hadde eg mulighet te å se lørdagskvelden, nåke eg angra litt mær på mandagen når den fekk terningskast 6 i aviso.

Ja så har eg fått meg ein sånn moderne kameratelefon. Den va ein presang fra faren min med den grunngivning at han ville ha min gamle seimens på hytto si, for der hadde han kun antenna te siemens. Det va jo snilt. Eg måtte selfølgelig sjekka ut forkjellige mobiltestar før valget (Jostein sin i-phonemisjon har ikkje heilt nådd fram te meg, eg synst de e litt store) og hadde tre ønsker/krav: passe bra kamera, radio og gps. Mindre viktig: internettfunksjonar (som eg ikkje har peiling på eller gidde setta meg inn i uansett), touch og musikk. (Der bruke eg uansett den kjære i-poden min(sjøl om den har lagt ubrukt nesten heile siste måneden)). I tillegg e det andre ting som e kjekt å ha, som lang batteritid, praktiske menyar, og greit utseende og størrelse. At det va så masse mobilar å se testar på ante eg ikkje. Likavel, eg fant meg nåken eg ville se på, den eg endte opp med hadde eg ikkje lest om, og det blei ein lang og innvikla runde på raglamyr som eg ikkje gidde gå nærmare inn på, men fem minutt før stengetid på expert endte eg opp med ein telefon, i ekstremt regn og tordenvêr så fekk til og med de ansatte te å skru av tv-ane. (Og det slo meg- tenk så masse ledningar dei har å dra ut)
I all iveren når eg kom heim skyndta eg meg å setta simkortet over i den nye telefonen (det nye simkortet starte først 10.september) og når eg kikka på tastane så bom-stod det stille. I irritasjon tasta eg inn det eg trudde va rett kode (eg huska alle tallene men ikkje rekkefølgen) så vips der va eg uten telefon, verken ny eller gammal. På jobb prøvte eg å ringa te chess, nåke som skulle visa seg å varr enklare sagt enn gjort (eg håpe ikkje de sjekke telefonrekningen sin så nøye) Men altså, tre gonger ringte eg og stod ein evighet i kø, den eine gongen i over ein time, uten å komma gjennom. Mandagen ordna det seg. Nå må eg kanskje læra meg sånne ordbokgreier, nåke eg ikkje gidda setta meg inn i den forrige italienskerverva siemensen. Snille trofaste telefonen va med meg i seks år, og fungerte fremdeles lika fint, bortsett fra nåken lause tastar eg måtte ha teip på. Men ka e vitsen med å kjøpa nytt og produsera mær spesialavfall når det gamle fungere lika bra? Og det nye blir revolusjonerande bedre og bedre i ett sett, sånn at ein egentlig aldri blir heilt fornøyd lenge, eller ein kunne betalt masse mindre om ein hadde venta litt. Eg va spent på om bildene eg hadde på siemensen ville bli overført te den nye, men det blei de altså ikkje. De fleste meldingane blei det, sjøl om det virka som om de va plukka ut litt på måfå. Eg har ikkje så masse bilder innpå den gamle, men nåken fra den første perioden eg kjøpte telefonen, då eg fremdeles gidda å bruka det eksterne kameraet, bl.a. nåken koslige eg og Lene har tatt av kvarandre mens me budde på hotell i Pisa og leita ette leilighet. Naive, dumme og lykkelige. Kanskje eg har ein ledning ein eller aen plass så kan få overført de...Eller bruka nåke sånne bluetoothgreier. Det e masse uvant på den nye telefonen, eg har ikkje fått satt meg så godt inn i alt ennå, og meldingar går litt treigt. Ringetonen va stilt unormalt høgt, ikkje så kjekt når telefonen ringte på ein buss og eg kvapp og ikkje skjønte at det va min før eg hadde fått tenkte meg om. Alt eg tenkte va "di dumme, dumme ku". Telefonen e ein ganske så elegant sony ericson, som eg valgte foran nokia 6700 mest på grunn av sistnevnte sitt treige kamera, det va lika irriterande som mamma sitt. Så langt e eg veldig fornøyd.

Nå e det skoddemørkt og yrregn utforbi vinduet mitt, og det minne veldig om vestland. Eg mangle gardiner, stol, tv, stereoanlegg, støvlar og kjøkkenting (eg har ei liten panna, ein kopp, ein pakke plastgaflar og ole brumm-papptallerkar). Ikkje har eg fått pakka ut ennå heller, for eg vil nemlig vaska først, det irritere meg at eg e så pirkete, men det va ærlig talt ikkje særlig reint her. Sjøl om eg i teorien har leid siden 1.juli måtte eg sjøl gå å se om rommet mitt va klart når eg kom, og sjøl om selve rommet va ok vaska va ikkje resten sååå bra...smulete kjøkkendisk, 5 tomme ølboksar ved vasken, ein tørkerull på dopaoirholdaren og ein fructisshampo slengt på golvet. Mysterier....kjøleskapet va heller ikkje masse å skryta av, der va det litt ymse, løkskal og et par pakkar snus. Hørres ut som ein gutt, og ein sjuskete ein, men tio vil visa.

Reiso va et kapittel for seg, og eg vil påstå at Veterinærhøgskulen skylde meg 500 kr. Detta fordi eg lånte internett på kinoen og bestilte flybillett mandagen, og samme dag va det lagt ut ny versjon av timeplanen. Eg måtte likavel stå opp halv fem, men det e bedre enn ingen søvn på haukeliekspressen. Eg orka ikkje tanken ein gong, då sko eg heller få pakt med meg litt innen grensene. Mandagskvelden spør eg ei om gruppeinndeling te praktisk røntgenundervisning onsdagen, men det blei ingenting av det, så eg blei temmelig irritert, siden eg då kunne ha kjøpt billett te neste fly, som va billigare, og i tillegg slept å stå opp kl. halv fem. Så irritert va eg, og så trøtt at eg flytta billetten te neste fly uansett, nåke som kosta meg 300kr mær enn den første billetten. Eg synst akkurat då at 2 1/2 time ekstra søvn va verdt det. Gunhild va så snill og kjørte meg te flyplassen, begge koffertane va 19,8 kg og eg fekk til og med ta med meg maleriet mitt (som eg kunne spart meg å tatt med meg heim i det heile tatt). Eg gjekk gjennom metalldingsen uten å pipa, men idyllen varte imidlertid ikkje altfor lenge. Eg hadde nemlig lagt macen heilt nederst i sekken min, oppi ein aen sekk, og måtte derfor pakka ut omtrent heile sekken på golvet før eg fekk tak i den. Eg har aldri skjønt poenget med å ta ut pc, ut av pc-vesko måtte den til og med! Det trur eg at eg må spør Kalle om. I samme slengen så eg stressa med å ta utav ting datt ein steinfigur i golvet og knuste av et øyra. Den hadde eg pakt inn i ein topp nettopp fordi den IKKJE skulle knusa. De oppdaga jo selfølgelig og at eg hadde toalettveska oppi der. Det hadde ikkje slått meg i det heile tatt, eg hadde barre tenkt på drikka og saks. Når eg då sko gjennom igjen peip øyredobbane mine, og macen kunne eg barre glømma å få oppi igjen, i tillegg va sekken større enn før eg tok den utav.

"Når dette skrives så skinner solen fra skyfri himmel og temperaturen befinner seg i det øvre sjiktet av 20-tallet, og jeg håper jo at det er tilfellet når du leser dette"
(hefte på Flybussekspressen)

I Oslo pøsregna det, altså omvendt av ka all logikk sko sei. I Haugesund va det nemlig strålande sol og varmt. Eg hadde små uimpregnerte skinnsko og ein lysegrå kjole som blei veeeeldig mørkegrå av regn, og det va mange som kikka rart på meg når eg stotra meg fram te t-banen på majorstua. Når eg kom fram tenkte eg at det va bedre å spør om veien med ein gong enn å leita seg fram i regnet. Eg spurte ein rett foran meg som hadde vist tegn te å hjelpa meg av t-banen rett før, han svarte ikkje sjøl om eg sa "Unnskyld?" flære gonger, nåke som gjor meg ganske irritert og eg gjekk nærmare, barre for å oppdaga at fyren va døv! Trur han leste litt på leppene eller nåke, det va ganske sært, han viste igjen tegn te å villa hjelpa meg med koffertane og så datt det barre ut av meg: "no, no, it's ok"
Ettepå, når eg hadde funne resepsjonen og sjekka rommet mitt hadde eg så dårlig tid te forelesning at eg barre måtte la tingene mine bli i resepsjonen og springa av gårde te t-bane og trikk, lika våt.

Lånekassen har gitt meg et sjokk eg ikkje trengte nå, og i tillegg slengt på et gebyr på 280kr, det gir meg hodepine. Eg lure på om eg ska flytta heim i mars, og ikkje henta tingene mine hos søskenbarnet mitt men la det stå der te neste høst. Trenge eg tv og stereoanlegg? Desverre trur eg kanskje det ettekvart. Tven e ein av tingene som hindre meg i å bli gal, så kjipt det enn e. I mellomtio har eg ting eg bør lesa (sjøl om eg hate ordet bør) og maleriet mitt som eg begynte på sist sommar har lyst te å bli ferdig snart, eg komme te å drassa rundt på det i ein evighet, eg kjenne meg sjøl såpass. I et magasin på flyet leste eg om Harald Fairhair, eg kunne ikkje tenkt meg at de forandra det. Rettferdighår, e det som tvinge seg fram i min hjerne. Hairfair. Eg trur eg ska presentera meg sånn om eg reise te England. Hello, "I'm..." Plassen her minne meg veldig om studenthuset i Siena, både plassen i seg sjøl og at det e lika internasjonalt. Det e både fint og vemodig. Men eg trur det spøke på rommet mitt. Eg har sett så masse rare folk dessa dagane, og så masse fine folk, det e egentlig ganske naturlig ettersom folkemengden e ganske så større enn i Haugesund. Østlendingar va det imidlertid nok av der og, men te tross for ein viss mengde soss-skap va de fleste (de fleste) filmfolkene overraskandes koslige og greie i kaffibaren, allikavel va det greit å reisa te Oslo og unnslippa dei. Eg va på nippet te å skriva lesarinnlegg te Haugesunds Avis om min veldig lite gode opplevevelse sist eg va på filmfestival, i 2004, og ikkje minst den merkelige "italienske mottakelsen" som va nåke av det sprøaste eg har vore med på. Kanskje eg gjørr det neste år. Om eg ikkje ska jobba der igjen da, nåke det e ein viss sjanse for. Det e så merkelig med nåken av dei folkene, det pynte seg og leve med et fornøyd smil og nasen i sky, og nyte vel mest av alt barre det at de e der, og ikkje filmane i seg sjøl. Eg trur alle har ein sånn person i seg, som kan lika å pynta seg og visa at de e nåke mær enn kem som helst, enten fordi de har råd te det eller det har gjort nåke (som ikkje nødvendigvis så mange andre har lagt merke te). Kanskje komme eg sjøl og te å gå rundt på ein sånn slags tilstelning ein gong, med lang kjole, oppsatt hår, vinglas og smil rundt munnen mens eg snakke med menn i dress.
Akk jada.

Harriet Fairhair from Haugesund

(Ikkje at eg trur nåken gidde å lesa seg gjennom det her, bortsett fra Alessandra kanskje når ho oppdage de om et par ukers tid, men det e heller ikkje meiningen. Eg får det iallfall ut. Ut i ein diffus plass. Eg vil ha is)