Haugesund by night...

Endå ein kinokveld der kroppen e trøtt og hjernen på høggir. Eg gjekk bortover mellom den røde kirko og posten med ein svær sekk på ryggen og detta bildet i ein pose. Det va så stilt. Så såg ein ein katt som kom springandes fra posten og bort te der taxisjåførane står, den halta veldig på ein framfot og hadde sikkert veldig vondt. Sulten og redd va den nok og. Og et par taxisjåfører som står slitne og vente på at nåken ska ringa. Akkurat der og då følte eg med så uendelig trist at eg nesten hadde lyst te å barre forlata alt..... Det e et av dei øyeblikkene der ein plutselig får inn over seg kor masse fælt det finst i verden, så forferdelig fæle ting. Eg synst så veldig synd på den katten, og eg kunne ikkje hjelpa den, eg hadde ikkje ein gong med meg nåke spiselig å gi den, og om eg hadde hatt det hadde den sikkert sprunge vekk allikavel. Og tenk så mange andre sånne kattar det finst i Haugesund, i landet, i verden! Og tenk kor masse aent enn KATTAR det finst! Når det spinne sånn må ein barre stoppa hjernen og gå tilbake te sin "idylliske troskyldighet". E det egoistisk? Uansett e det ein nødvendighet for å i det heile tatt kunne eksistera, for meg iallfall. Å leva i dårlig samvittighet hjelpe iallfall ingen. Ette kvart som om eg har komt tettare inn på Haugesunds dyreliv på klinikken har eg lært at byen e ein av dei som har størst "villkattproblem". Det tar virkelig på å avliva friske kattar, det e den største ulempen og påkjenningen for meg med yrket. Det e lettare å fortrenga at det skjer enn å sjøl stå og se inn i de uskyldige augene og i mange tilfeller, har ein tanken om at ein faktisk har valget med å ta denna med heim. Bildet va et bestillingsverk, eg hadde nok ikkje valgt det motivet sjøl. Uvante vinklar men det va iallfall ein utfordring. Håndo har eg fiksa på ette detta blei tatt, på fotoet va det heilt mørkt så det gjekk ikkje an a se. Eg va så lei at eg barre tegna den fritt i full fart for å bli ferdig, mens eg sikkert burde ha tatt bilde av mi egen hånd i samme vinkel for å se. Hender e vanskelig, i virkeligheten ser de ser aldri ut sånn som ein forestille seg de!